Kayıtlar

Resim
             Alın Bunu Bu Ağlıyor                 (Ponçikli Hayata Giriş 2)        Ponçik doğduğunda hamileliğim boyunca çektiğim tüm sıkıntılar; mide bulantıları ağrılar vs geçecek ohh hoplayıp zıplayacağım en güzeli yüzüstü yatabileceğim gece boyu yirmi dakikada bir tuvalete taşınmak zorunda kalmayacağım oleeyyy 🙌 Zaten ilk doğduğunda minicik oluyorlar ağlamaz etmez bana iş çıkartmaz yattığı yerde yatar iki emzir yerine yatır sonra vur kafayı sen de yat hamileliğinde çektiğin uykusuz gecelerin acısını çıkar. Demiştim 🙄  Evet komikmiş hatta trajikomik ama resmen bunlar geçiyordu beynimden. Hastanedeki ilk gecemde anladım ne kadar salakça hayaller kurduğumu. Kızım cahil misin hiç mi çevrende çocuk ağlamadı, bu kadar mı uzaktın çoluğa çocuğa ama ne bileyim yenidoğanlar küçük oluyor  küçük şeyler de sorun yaratmaz diye düşündüm. Üstelik ağlamayı bile bilmez sanıyordum nereden bilebilirdim ağlama üzerine master yapıp geleceğini 😔   Doğumdan sonra yanıma getirip  koydular
Resim
                 Koca Bulmanın Fasa Fiso Kuralları  Bu yazıyı bekar arkadaşlarımın yoğun isteği üzerine yazıyorum. Aklıma gelenleri anlık yazacağımdan ve bu konuyla alakalı zerre taktiğim, uygulamışlığım olmadığını üzerine bastırarak belirtmek isterim 😊   Yaşadıklarımdan,okuduklarimdan öğrendiğim bir şey var ki öyle dizilerdeki gibi çarpışarak, cafede tek başına otururken birinin yanına gelip "çaylar 2 olsun ehuehu" demesi kadar basit aşk tesadüfleri olmuyor. Zor çekmeden  lor yenmez' diyerek babannemin favori atasözünden yola çıkıyorum ve  çok bilindik ama hatırlanmadık kuralları saymayabaşlıyorum:     👦 kütüphanede yaşayın. Üniversite yıllarinizdaysanız no panik daha yolun başındasınız demektir. En sakin,entelektüel,marjinal,garanti koca adayları kütüphanede pinekliyor boş yere bahar şenliklerinde aramayın ☝️sabah açılış aksam kapanış mesainiz olsun tüm kitapları hatim edin o sizi bulacaktır. Bulamadıysanız cok da şeeetmeyin en azından kültürlenmis olu
Resim
Ponçikl i Hayata Giriş 1 (Annelik sendromu)           Selaaam, yazıma ilk olarak  hamilelik süreci hatta öncesiyle başlamak isterken içinde yaşadığım buhranlı hayat beni bu yazıya sürükledi vallahi ben de yazarken fark ettim. Etkilerini henüz üzerimden atamadığım annelik sendromumdan (dramım da denilebilir) bahsetmek istiyorum. Belki yazarsam rahatlar kendi çözümümü kendim üretebilirim .    Annelik çook kutsal,çook iyi,çook güzel bir o kadar keyifli zanaat okey buraya kadar bir problem yok aslında ortada abartılası bir durum da yok belki lakin sorun ettiğim şey anneliğe 5 aydır adapte olamamış olmam.. Aldığım kilolarımdanmıdır,çalışma hayatına alıştığım için eve kapanmak(benim tabirimle) zoruma gitmesinden midir, sabahın 07.00'de mecburi güne başlamamdan mıdır yoksa bunların hepsinin toplamından mı bilemiyorum tek bildiğim ponçikli (Kuzey Aras) hayatın keyifli fakat zor olduğu :(    Eskiden sabah 08.00 civarı uyanıp keyfimce süslenip topuklularla işe giden biri